tag:blogger.com,1999:blog-15573049884365133522024-03-13T09:29:50.143+05:30नोंदवहीरोजनिशी सारखंच काहीतरी...Unknownnoreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-57429810592169855822011-03-08T09:04:00.001+05:302011-03-08T09:04:42.924+05:30प्रथमच!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी</i></span> <br />
<br />
सगळं एन्चॉयरमेंट अनोळखी. कुठे तरी वर शिड्या चढताना माझ्याच मित्र-मैत्रिणींचा एकदमच गलका होतो. मी त्यांच्या गलबलाटाकडे पूर्णपणे दुर्लक्ष केलेलं. ते ज्या मुलीचं नाव घेऊन ओरडत होते, ती अचानक माझ्या पुढ्यात येऊन ठाकते अन् सगळ्यांचा उत्साह अगदी शीगेला पोहोचतो. एकाएकी माझ्यासमोर येऊन थांबलेल्या अतिशय सुंदर, सालस युवतीकडे पाहून माझ्या डोळ्यांची पारणे फिरतात, माझ्या चेहऱ्यावरील हाव-भाव देखील तसेच आश्चर्यचकित करणारे दिसतात.<br />
ती विचारते, "विशाल, फारच खराब झालाहेस हं तू. तब्येत सुधारायला हवी आता! ;)"<br />
मी, "तू ... आहेस ना?"—माझा प्रश्न.<br />
ती, "हं! :)"<br />
मी, ":)"<br />
<br />
पुढे आमच्या प्रेमाला अंकूर फुटतात अन् ती माझी जीवन संगिनी बनते. :)<br />
<br />
---<br />
<br />
आज पहाटे पहाटे, झोपेतून उठण्याच्या काही सेकंद अगोदर मला पडलेलं हे <b>स्वप्न</b>! फार काय, मित्र सोडून सगळं नवखं. असं स्वप्न प्रथमच पडलं हे मात्र नक्की! बाय द वे, ती युवती कोण होती, मला तीचं नाव कसं ठाऊक, तीला मी पूर्वीपासून कसा ओळखत होतो, ती कशी दिसत होती, इत्यादी इत्यादी—सगळे प्रश्न अनुत्तरीत!<br />
बाय द वे, सिग्मंडचं या "अशा" स्वप्नांच्या बाबतीतत असलेलं महत्त्वाचं "ऑर्ग्युमेंट" आता खरं वाटायला लागलंय.<br />
<br />
---<br />
<br />
कित्येक दिवसांपासून कॉलीजला स्पोर्ट इव्हेंट्स त्यानंतर गॅदरिंग इत्यादी समारोह चालू होते, आजपासून नियमित लेक्चर्स चालू होताहेत—सो कॉलीजला जावं लागणार आज!</div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-82492495335050001292011-02-13T23:20:00.002+05:302011-02-13T23:30:16.873+05:30दिवस असे की...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
सकाळी <a href="http://twitter.com/suruwat/status/36602238029799424" target="_blank">#GATE <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a> चा पेपर देऊन आलो--बर्याच दिवसांनंतर आज जरा लवकरच उठणं झालं होतं. पेपर सोपा होता--पोरं म्हणत होते असं.<br />
---<br />
आज पुन्हा प्रयत्न करून बघितला, पण माझ्या अंगी "खासीयत" म्हणता येईल अशी कुठलीच बाब नाही--जरा स्पष्टच सांगायचं झालं तर तशी स्ट्रॅटेजी मला वापरता येत नाही--परिणामी मी ती आजवर अंगिकारली सुद्धा नाहीये. असो, अशा लहान-सहान गोष्टींमध्ये गुंतून पडलो तर माझं मलाच सुधरणार नाही--मान्य आहे की मोठाल्या आकांक्षांच्या आड अशा प्रकारच्या काही आत्मविश्वास ढासळवणार्या क्षुल्लक प्रसंगांना मी लगेच बळी पडतो--केवळ मनात कुठेतरी ठिणगी पेटलेली राहते, ज्यामुळे पुन्हा उभं राहण्याचं मला सामर्थ्य प्राप्त होतं. ठीक आहे ना, पण हारी हुई लडाई खेळण्याचं प्रयोजनच मुळात बावळटपणाचं लक्षण आहे...<br />
<div style="color: white;"><span style="font-size: x-small;"><i><b>तू तिकडे आनंदात रहा, मी माझा इकडे राहतो--आशा आहे की यापुढे आपली योगायोगानेसुद्धा भेट होणार नाही.</b> असं लिहितांना अंतःकरणात गहिवरून गेल्यानंतर कसं राहून-राहून वामल्यावानी त्रास होतो, तसं काहीसं फील करतोय.</i></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-68398984137854259152011-02-05T09:16:00.000+05:302011-02-05T09:16:10.968+05:30व्यत्यय<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी:</i></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><i> </i></span> <br />
गेल्या काही दिवसांपासून छंद पुरवण्यासाठी (दुसरा काय असणार—वाचन आणि वाचन!) वेळ काढणंच अशक्यप्राय होऊन बसलंय. जरी रुपयाची मिळकत नसली तरी देखील ज्या कामात मी जुंपलोय ना, ते माझ्यासाठी तरी नक्कीच पर्वणी आहे. मुळात कॉलीजसंबंधी कामांचा (आय मीन लेक्चर्स, प्रॅक्टिकल्स इ.) व्याप एवढा आहे ना हल्ली की त्या चालून आलेल्या पर्वणीमध्ये लक्ष घालायला सुद्धा पुरेसा वेळ मिळत नाहीये! :( येण्या-जाण्यातच बराचसा वेळ खर्ची जातो—ह्म्म, तेवढ्या काळात, कसे का होईना पण 'पानिपत' थोडे-थोडे काळे<span style="color: red;">*</span> होत आहे. तरीही मस्त चाललंय सर्वकाही—सुरळीत नाही म्हणता येणार तरीही! ;)<br />
<br />
<i><span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;">*</span></span> ~ शब्दशः अर्थ अभिप्रेत नाही. </span></i></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-44935398161322586522011-01-30T23:37:00.002+05:302011-01-30T23:37:42.786+05:30अनियतकालीन नोंद<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
<b>आठवडाभरात:</b><br />
<br />
- पीटी एज्यु च्या $%*ऽ$॑ मास्तरानं अख्खा आठवडा हैराण करुन सोडलं. उद्या तो आणखी काय करेल, तोच जाणे!<br />
- शिवाजी (गटकळ) काकांकडे बराच वेळ गेला, वेब "पोर्टल" तयार करण्याचा प्लॅन आहे—विदाउट सीएमएस!<br />
- दहावीला ज्या शाळेत होतो, तिथल्या मुख्याध्यापिका मेधा मॅडमचा फोन आला होता—शाळेसाठी सॉफ्टवेअर्स डेव्हलप करण्याबाबत बोलल्या—सुट्ट्यांमध्ये तयार करण्याचं मी आश्वासन दिलं. <i><span style="color: #999999;">(योगाने—मराठी सिनेतारका निशिगंधा वाड यांच्या हस्ते बक्षिस स्विकारताना माझा काढलेला फोटो अजुन शाळेतच आहे—तो तरी मिळेल! </span><span style="color: #999999; font-size: large;">☻</span><span style="color: #999999;">)</span></i><br />
- आज कटिंग करण्याचं राहूनच गेलं...</div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-46258837527398324042011-01-20T22:57:00.002+05:302011-01-20T23:00:32.118+05:30"दिनचर्या"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
दुपारी अमोलसमवेत गुलमंडीतल्या उत्तम उपहार गृहात गरमागरम भजी अन् जलेबी खाल्ली. <br />
--- <br />
★ सायंकाळी ती अन् "ती" अशा दोघी आज घरी आल्या होत्या, सोबतच गाजराचा हलवा खाल्ला आम्ही. <span style="font-size: large;">☻</span> (शेवटचा असेल बहुधा. ☹ )<br />
---<br />
⊠ येण्या-जाण्यात विनाकारण वेळ वाया घालवण्यापेक्षा म्हटलं थेट सोमवारीच कॉलीज-वारी करावी, तूर्तास दांडी! नाहीतरी केवळ दोन लेक्चर्स होतात; पैकी एक निव्वळ बोर-छाप!<br />
---<br />
☑ "ममं"चे ट्रान्सलेशन इज इन प्रोग्रेस, भुंग्या दादाने कालच डॉट पो फाइल मेलली ✉ होती. <i style="color: #999999;">(सद्यस्थिती: २८% कम्प्लीट)</i><br />
---<br />
विश्वास पाटलांचे "पानिपत" निम्मे काळे होत आले आहे. <i style="color: #999999;">(शब्दशः अर्थ अभिप्रेत नाही.)</i><br />
---<br />
आता झोपतोय. हं शक्य झाल्यास टर्मिनेटरचा दुसरा भाग पाहीन, पहिला बघितला होता काही दिवसांपूर्वी, कोननच्या आईची आणि भविष्यकालीन कोननचा मित्र असलेला गीझ यांची थरारक प्रेमकहाणी ♥ एकदम मस्त! ८० च्या दशकात टेक्नॉलॉजी वाटत होती त्यापेक्षा बरीच पुढे गेली होती तर... दुसऱ्या भागात काय होते, हे पाहण्यास तसा मी उतावीळ आहेच, पण आरामदेखील तितकाच महत्त्वाचा! बघतो, काय करायचे ते... O_o<br />
<div_prefs id="div_prefs"></div_prefs></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-2162837001517642702011-01-15T20:01:00.000+05:302011-01-15T20:01:44.072+05:30कामे हरवली आहेत!<span style="font-size: x-small;"><i>संध्याकाळी:</i></span> <br />
<br />
पार बट्ट्याबोळ झालाय. <i style="color: #999999;">(असं राहून राहून वाटतंय खरं.)</i><br />
<br />
नवीन वर्षाच्या निमित्ताने [<a href="http://vishaltelangre.blogspot.com/2011/01/blog-post.html" target="_blank">वेळेचे नियोजन <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]चा पुरेपूर फायदा करून घ्यायचाच, असं ठरवलं नि अगदी काही मिनिटांत ते वास्तवात अवतरवलं देखील. एक छानपैकी २०० पानांची सुंदरम् ची २ बाय ३ आकाराची वही मी यासाठी वापरली—आठवताहेत ते क्षण, आज आठवडा उलटलाय नेमाने अगदी. खरं पाहता, सोमवार-मंगळवार पर्यंत वहीतील टू-डू लिस्टमधील सर्व "हॅव टू-वॉन्ट टू" कामे फत्ते होत असल्याने जामऽ खूष होतो, पण नंतर का कशामुळे मला त्या वहीचा विसर पडला. मुळात दर दोन दिवसांनी तरी "<b>या</b>" वहीत नोंदी टिपत जा, असं सांगणारी देखील टिपणं मी त्या वहीत खरडून ठेवली होती—ह्या अख्ख्या महिन्याभराकरीता. काल कातरवेळी नकळत मला त्या वहीची आठवण झाली अन् मी इकडे-तिकडे, शक्य असेल जिथे-तिथे शोधाशोध केली—पण एवढं सगळं करूनदेखील ती सापडत नाहीये; आजदेखील मी सकाळी व नंतर दुपारी बराच काळ ती वही शोधण्यात दवडला, पण ती नाही ना गवसली अजून. कुठे गेली असेल, कोणास ठाऊक? परांगदा (आय मीन नौ दो ग्यारह!) तर झाली नसेल; आधीच मी एवढा आळशी नि विसरभोळा आहे की खायाचं नि ढोसाचं देखील माझ्या लक्षात राहत नाही (बरेचदा). च्यायला आठवताहेत, बरीच कामं लिहून ठेवली होती तीत, पण आता ईवळत ("विव्हळत"चा अपभ्रंश असावा बहुधा) बसण्यात काय उरलंय?<br />
<br />
परवा मम्मीने पेप्रांच्या रद्दीत त्या रद्दीवाल्याला तर नाही ना देऊन टाकली, चक्क रद्दीच्या भावात? ऑऽयला, तसंच काही झालं असणार.<br />
<br />
आता काय, दिप्याकडून आणखी एखादी सुंदर वही (हं सुंदरम् चीच!) घेऊन येईन सोमवारी. तोवर बसतो डोके आदळत नि—"<b>कामे हरवली आहेत, कामे!</b>"—चा जप करीत; सगळं काही निमित्त मात्र उरलंय. <i style="color: #999999;">(असं काय व कशासाठी म्हणून म्हणावं बरं, ती काय माझी गर्लफ्रेंड वगैरे कोणी नव्हती तरीही?)</i><br />
<br />
तसं कुठलंच मोठ्ठं काम खोळंबलं असण्याची/जाण्याची शक्यता नसावी, तरीदेखील तशी ती शक्यता नाकारताही येत नाही. :(<br />
<br />
---<br />
<br />
मकर संक्रांत म्हणजे सण म्हणजे माझं खाण्याचं मरण—सकाळची शिळी वांग्याची भाजी खाल्ली. नाही म्हणून तिखट-खरपूस-तेलकट असलेली थोडी भजी देखील तोंडी लावली. आणि नाहीच म्हणून शेवटी <strike>थोडी</strike> खीरदेखील वरपून (म्हणजे चक्क ताटाला तोंड लावून पिण्याचा वेडगळ प्रकार!) घेतली. तीळ-गूळ घेण्यासाठी घरोघरी फिरणं आपल्याला नाय जमायचं आता, पॉट अगदी फुल्लऽ झालंय. ;) <i style="color: #999999;">(संक्रांतीलाच तीळ-गूळ देण्या-घेण्याचा प्रकार असतो ना? याचादेखील मला विसर पडलाय बहुधा!)</i>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-19168858344031563042011-01-14T18:15:00.000+05:302011-01-14T18:15:24.020+05:30पुरे झाल्या सुट्ट्या आता...<span style="font-size: x-small;"><i>संध्याकाळी:</i></span><br />
<br />
मागच्या सेमिस्टरच्या परीक्षा संपून पार महिना होत आलाय, हं तसं कॉलीज आता सुरू झालं असेल देखील. पण ग्रुपमधले सगळे मित्र-मैत्रिणी सोमवारपासून रेग्युलर जॉइन करणार आहेत म्हणे, मग मी एकटंच जाऊन कशाला नाहक घोडं मारावं म्हणून अगदी मनात असूनसुद्धा कॉलीजला जायचं टाळलं. मग काय, कंटाळा-कंटाळा, काय दिवस आहेत, शिटऽऽ! असं कधी कोणाच्या बाबतीत घडू नये.<br />
<br />
हं पण खरं सांगायचं झालं तर—हे केवळ गेल्या एक-दोन दिवसांपूर्वीपासूनच वाटायला लागलंय मुळात.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix_7dKS2GCp-aFPWDfBKl6ignOKMbZ0AvUocRdr9ErbJRKpnyRH_NbtU3Hg5uNM-ERbtcaesHBHL6SBUOdC2lCJloJGmtUYaoGaxHVIwJdOod1WqldjpDlTeXts4LbULPL6hL-sxEWFDo/s1600/dognewspaper0001_tns.png" /> </div>सतत काहीतरी वाचत राहण्यामुळेच थोडंफार उल्हसित व्हायला होतं, पण म्हणावी तशी आसक्ती (मग ती कुठच्याही बाबतीत का असेना) हल्ली जाणवत नाही. तथापि, विश्वास पाटलांचे "पानिपत" इंटरेस्टिंग आहे, बरंच काळं केलंय (शब्दशः अर्थ घेऊ नये).Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-81465377603373385972011-01-09T23:59:00.000+05:302011-01-10T00:04:34.149+05:30नथिंग टू राइट.<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span><br />
<br />
लिहिण्यासारखं काही नसलं तरी: आत्ताच फेसबुक प्रणेता मार्कची स्टोरी असणारा सोशल नेटवर्किंग पाहिला, छान. आज जयंत नारळीकरांचे रु. १००० किंमतीचे आकाशाशी जडले नाते आणि मोहन आपटेंचे मला उत्तर हवंय-सापेक्षतावाद आणले, शिवाय दिपककडे पडिक होतो दिवसभर.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-21024931594400291742010-12-30T16:31:00.001+05:302010-12-30T16:33:37.949+05:30इन्सेप्शन<span style="font-size: x-small;"><i>सायंकाळी:</i></span> <br />
<br />
इन्सेप्शन रीलीज झाल्यानंतर ट्विटरवर बरेच दिवस ट्रेंडिंग टॉपिक्स मध्ये तो नेहमी दिसायचा, पण पिक्चरची स्टोरीलाइन काय आहे, हे मात्र मला काल रात्री तो पाहूनच कळालं! मागे लिहिलेल्या [<a href="http://vishaltelangre.blogspot.com/2010/11/blog-post.html">विचित्र स्वप्नानुभवा</a>]सारखीच "स्वप्नात स्वप्न" स्टोरी असणारा हा चित्रपट! पाहण्यासाठी माझ्याकडून रेकमेंडेड, मस्ट सी!<br />
<br />
डॉम कॉब जो की चित्रपटाचा कथानायक आहे व त्याची टीम हे मोठ्या उद्योगपतींच्या मनात असणारी काही मौल्यवान गुपिते आणि विचार चोरण्याचे काम करतात. यासाठी ते हवी असलेली माहीती थेट चोरत नाहीत तर एक नवी संकल्पना लक्ष्यित व्यक्तिच्या स्वप्नांत घुसून पेरण्याचे काम करतात. ही नवीन संकल्पना एका नव्या स्वप्नरंजित जगाला जन्म देते व येथून कॉब व त्याच्या टीमचे काम चालू होते. अनेक थरांपर्यंत स्वप्नांत स्वप्ने पाहत जाऊन ते हवी असलेली माहीती मिळविण्यासाठी जीवाची बाजी लावतात. <br />
<br />
जे विरोधाभास स्वप्नांत जाणवतात, त्यांपैकी काहींचे योग्य पद्धतीने नीरसन झाल्याने हा चित्रपट मला तृप्त करणारा वाटला. स्वप्नातील स्वप्नाचा कालावधी अधिक खोलवर गेल्यावर त्याप्रमाणे वाढत जातो, हे पटले. खोलवरच्या स्वप्नातून आधीच्या स्वप्नात अथवा वास्तवात उठण्यासाठी "किक्"ची गरज असते, हा प्रवाद देखील मान्य. एकूणच आपल्या आपणहून घडवलेल्या स्वप्नांच्या छटांत लक्ष्यित ऑब्जेक्टला आणून त्याच्या सुप्त मनातील (subconscious mind) गूपिते हेरण्याचे प्रयोजन असलेला हा अतिशय रोमांचक चित्रपट पाहताना एखाद्या रोलर कोस्टरमध्ये बसल्यावर वाटते तशाच काहीशा प्रकारे क्षणा-क्षणाला बदलणारी चित्रे व कथानक अनुभवण्याचा अद्भूत प्रसंग तुमच्या हृदयाची स्पंदने कमी-अधिक करेल हे निश्चित, हं पण त्यासाठी तुम्ही स्वतः "सायको" असल्याचं स्वतःला भासवायला तरी हवंच—अन्यथा पिक्चरची मजा म्हणावी तितकी लुटता येणार नाही. ;)<br />
<a name='more'></a><br />
रात्री अगदी कान लावून पाहिल्यावर सुद्धा बर्याच गोष्टी अजून उमगलेल्या नाहीयेत, आज परत एकदा हाच पिक्चर पाहणार आहे. पिक्चर पाहताना सबटायटल्स असणे गरजेचे आहे, कारण यातील सुरुवातीपासून ते शेवटपर्यंतच्या सर्व संभाषणांतील एकन्-एक वाक्य महत्त्वाचे आहे.<br />
<br />
चित्रपटाबद्दल आणखी माहीतीसाठी: [<a href="http://www.imdb.com/title/tt1375666/" target="_blank">http://www.imdb.com/title/tt1375666/ <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]<br />
<br />
या चित्रपटातील मला आवडलेली काही संभाषणे:<br />
<blockquote>Cobb: Never recreate places from your memory. Always imagine new places! </blockquote><blockquote>Cobb: Dreams feel real while we're in them. It's only when we wake up that we realize something was actually strange. </blockquote><blockquote>Cobb: I can access your mind through your dreams. </blockquote><blockquote>Cobb: The seed that we planted in this man's mind may change everything.</blockquote><blockquote>Cobb: You create the world of the dream, you bring the subject into that dream, and they fill it with their subconscious.<br />
Ariadne: How could I ever acquire enough detail to make them think that its reality?<br />
Cobb: Well dreams, they feel real while we're in them, right? It's only when we wake up that we realize how things are actually strange. Let me ask you a question, you, you never really remember the beginning of a dream do you? You always wind up right in the middle of what's going on.<br />
Ariadne: I guess, yeah.<br />
Cobb: So how did we end up here?<br />
Ariadne: Well we just came from the a...<br />
Cobb: Think about it Ariadne, how did you get here? Where are you right now?<br />
Ariadne: We're dreaming?<br />
Cobb: You're actually in the middle of the workshop right now, sleeping. This is your first lesson in shared dreaming. Stay calm. <sup>[अरियाऽ ला स्वप्नांबद्दल कॉब वरील माहीती सांगतो.]</sup></blockquote><blockquote>Arthur: Quick, give me a kiss!<br />
[अरियाऽ आर्थरला किस करुन आजूबाजूला पाहते]<br />
Ariadne: They're still looking at us.<br />
Arthur: Yeah, it's worth a shot. <sup>[फिशरशी कॉब हॉटेलात बोलत असताना आर्थर आणि अरियाऽकडे येणारे-जाणारे लोक टक लावून पाहतात, तेव्हा आर्थर तिला किस घ्यायला सांगतो.]</sup></blockquote><blockquote>Mal: You're infecting my mind!<br />
Cobb: I was trying to save you.<br />
Mal: You betrayed me, but you can still make amends. You can still keep your promise. We can still be together, right here. In the world we built together. <br />
Cobb: I miss you more than I can bear, but we had our time together. I have to let you go. <sup>[मालला अरियाऽ चित्रपटाच्या उत्तरार्धात बंदूकीने गोळी मारते, त्या अगोदरच मालनेदेखील कॉबला चाकूने भोसकलेले असते.]</sup></blockquote><blockquote>Mal: If I jump, would I survive?<br />
Cobb: A clean dive, perhaps. Mal, what are you doing here?<br />
Mal: I thought you might be missing me.<br />
Cobb: You know I am but I can't trust you anymore.<br />
Mal: So what?<sup>[माल एका उंच इमारतीच्या खिडकीत बसून कॉबला तिच्यासह खाली उडी मारण्याचे सांगते. कॉब नकार देतो. मालने उडी मारण्याअगोदरच कॉबने मला खाली लोटले, अशी नोट लिहून ठेवलेली असते.]</sup></blockquote><blockquote>Ariadne: I just want to understand.</blockquote><blockquote>Ariadne: Wait, whose subconscious are we going through exactly? <sup>[जरा गोंधळलेल्या स्वरात]</sup> </blockquote><blockquote>Arthur: So, once we've made the plant, how do we go out? Hope you have something more elegant in mind than shooting me in the head?<br />
Cobb: A kick.<br />
Ariadne: What's a kick?<br />
Eames: This, Ariadne, would be a kick<br />
[आर्थर बसलेला असतो, त्या खूर्चीला धक्का मारुन एमेज् अरियाऽला समजावण्याचा प्रयत्न करतो.]<br />
Arthur: [स्वतःला सावरत एमेजला लोटतो.] <sup>["किक्" काय असते, हे अरियाऽला समजावून सांगतानाचा हा स्मित हास्य करायला भाग पाडणारा चित्रपटातील एकमेव प्रसंग!]</sup></blockquote><br />
<br />
---<br />
<br />
<br />
आज डोकं जरा भणभणल्या सारखं होतंय—सर्दी हे कारण तर आहेच; पुष्पराज दादासोबत थोडं बोलल्यानंतर कुठे डोकं शांत झाल्यासारखं वाटतंय! हे पोस्ट मी सकाळी ११ वाजता लिहायला हातात घेतले होते, आता कुठे सायंकाळच्या ४ ला पूर्ण करुन झालेय! :PUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-40706054169460236912010-12-29T23:11:00.001+05:302010-12-29T23:11:20.470+05:30वेळेची कमतरता! ;)<p>ह्म्म, आता असं म्हणायची वेळ आलीय माझ्यावर. हल्ली वेळ नाही तासच काय दिवससुद्धा कधी उजाडतो अन् कधी मावळतो याचंदेखील भान राहत नाही. स्वतःला एखाद्या कामात आपणहून गुंतवलं की हे असंच होतं. असो, आता "इन्सेप्शन" पाहतो, काहीतरी विरंगुळा हवा ना, म्हणून! ;) उद्या त्याचा रीव्ह्यू पोस्ट करेन.</p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-45949143783423388612010-12-26T11:34:00.000+05:302010-12-26T11:34:15.103+05:30शूटर<span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी:</i></span> <br />
<br />
काल रात्री उशीरापर्यंत "शूटर" हा अॅक्शन व थ्रिलर अन् गूढकथा असणारा मस्त हॉलिवूडपट बघितला. हं, बघण्यासारखा आहे. <br />
<br />
चित्रपटातील नायक बॉब ली स्वॅगर हा अमेरिकेच्या इथिओपियामधील एका गुप्त युद्धात सामील असणारा एक सैनिक असतो, त्याच युद्धात त्याने त्याच्या मित्राने गमावलेले असते. स्वॅगर अतिशय चाणाक्ष व तरबेज निशाणेबाज असतो; आपल्या सैनिक-मित्राला मारणाऱ्या हेलिकॉप्टरला काही मैलांच्या अंतरावरुनच एका स्नायपर रायफलच्या मदतीने कोसळवताना त्याच्या मनात अमेरिकेविषयी, खासकरून त्यावेळच्या राष्ट्राध्यक्षांविषयी खूप तीव्र तिटकारा निर्माण होतो. या घटनेच्या सहा वर्षानंतर कर्नल जॉन्सन स्वॅगरला राष्ट्राध्यक्षांना ठार मारण्याकरता आपल्यात सामील करुन घेतो. योजनेप्रमाणे केवळ दोन आठवड्यांच्या काळात राष्ट्राध्यक्ष ज्या तीन शहरांना भेटी देतील, तेव्हा त्याच काळात त्यांना ठार मारण्याचे ठरलेले असते; त्याप्रमाणे स्वॅगर त्याच्या परीने तयारी करतो. पण ऐन वेळेवर आपल्याला फार मोठ्या चक्रव्यूहात गुंतवले गेले असल्याचे स्वॅगरच्या लक्षात येते. तो लगेच तिथून पळ काढतो. स्वतःला निर्दोष सिद्ध करण्यासाठी आणि खर्या अपराध्यांना शिक्षा करण्यासाठी स्वॅगरची व त्याला मदत करणाऱ्या इतर दोघांची ही थरारक आणि रोमांचक कथा पाहणे म्हणजे ग्रेटच!<br />
<br />
एका ठिकाणी स्वॅगर हे वाक्य उद्गारतो, "आय अॅम जस्ट ए पीकरऽवूड व्हू लिव्ह्ज् इन दि हिल्स विथ टू मेनी गन्स."<br />
<br />
चित्रपटाबद्दल आणखी माहितीसाठी: [<a href="http://www.imdb.com/title/tt0822854/" target="_blank">http://www.imdb.com/title/tt0822854/ <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]<br />
<br />
---<br />
<br />
काल दिवसभर सिटीत उंडरत होतो. सकाळी सच्या न् म्हयशाची पार्टी होती, दाबून हाणलं तिकडं विथ स्पेशल लस्सी! नंतर दिपकच्या क्लासमेट्सना थोडंफार लिनक्सचं वरवरचं सांगून त्यांना हवेत उडवलं! (ते कसं, मलाच माहीत!) ;) दिप्यासोबत जॅकेट घ्यायला गेलो, पण दोन हजारांचं अतिशय आवडलेलं जॅकेट घेणं परवडलं नसतं—स्वस्तातले पटले नाहीत, त्यामुळे तसंच हात हलवत घरी आलो.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-45106199641696504322010-12-24T22:26:00.001+05:302010-12-24T22:28:23.051+05:30जूमला!<span style="font-size: x-small;"><i> रात्री:</i></span> <br />
<br />
छानपैकी झोप काढावी असं दिवसा-ढवळ्या वाटण्याचा प्रसंग आज मी पहिल्यांदाच अनुभवला; एरवी प्रत्येक क्षणाची काळजी वाहणारा मी आज एवढा कसा आळशांडलो होतो, ते कळालेच नाही. सुट्ट्या म्हणाव्यात की लाइट नसण्याची सबब, त्यातल्या त्यात सर्दी, थंडी, अस्वस्थता—काहीतरी कारण मनाशी पक्के करुन अंगावर जर्किंग् चढवून मस्तपैकी दुपारी २ ते सांयकाळी ६ अशी झक्कासऽ झोप काढली. ह्म्म, जरा विचित्र वाटलं पण अशा फालतू गोष्टीकरीता डोक्याला ताण देणं टाळलं. सर्दीमुळे डोक्यावर अतिरिक्त ताण तसा बराच जाणवतो आहे, तरीही डोकं नेहमीपेक्षा जरा शांत अन् हलकं वाटतंय आता.<br />
<br />
---<br />
<br />
बर्याच वेळापासून [<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Joomla" target="_blank" title="'जुमला'बद्दल विकिपीडीयावरील माहीती">जूमला! <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>] वर प्रयोग करतोय. लोकलहोस्टवर इन्स्टॉल करुन 'जूमला!' ची कार्यप्रणाली समजावून घेणं अतिशय सोप्पं आहे, याचप्रमाणे वर्डप्रेस, ड्रुपल यांचाही पुढील काही दिवसांत असाच अभ्यास करायचा, असं ठरवलं आहे. 'जूमला!' ग्रेट मुक्त स्रोत अॅप आहे, हे कळायला फार काळ लागला नाही. आजची रात्र त्याच्यासाठीच द्यायची, असा निर्णय घेतलाय—प्लग-इन्स, टेम्प्लेट्स, साइट ऑथोरायझेशन, डेटाबेस आणि एफटीपी जोडणी, इत्यादी इत्यादी गोष्टी जाणून घेण्यासाठी व त्या स्वतः लाइव्ह बदल-करुन, पडताळून पाहण्याकरीता बराच वाव आहे!<br />
<br />
गुड नाइट! :)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-74924701282662719852010-12-23T23:28:00.001+05:302010-12-23T23:33:49.386+05:30सेमिस्टर एन्ड!<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
आज सेमिस्टर एन्ड डे होता, अंदाजे जानेवारी १० पर्यंत सुट्ट्या असतील! जॅकेट घ्यायचं म्हणून संध्याकाळी अमोल सोबत औरंगपुर्यात गेलो पण मनासारखं नाही सापडलं तिकडे—जसं की दिपक कडे आहे, म्हणून ते नंतर घ्यायचं असं ठरवलं. आज काय माहीत असं का, पण दोघेही जरा जास्तच एक्साइट झाल्यासारखे वागत होतो—उत्तम उपहारगृहात गरमागरम इम्रती, जिलेबी, भजी खाल्ल्यानंतर पैठण गेटवर झक्कासऽ पैकी चहा प्यायलो. घरी आल्यानंतर पोटात वाढच नव्हती—तसंही खीर, पुर्या, दोडक्याची भाजी यापैकी काहीच आपल्याला आवडत नाही, सकाळच्या शिळ्या भाजीसोबत कशीबशी एक पुरी खाल्ली नाही म्हणून! ;)<br />
<br />
---<br />
<br />
सकाळी जावाचं प्रॅक्टिकल, खीखीऽखीऽऽ! व्हायवासुद्धा खीखीऽखीऽऽ! :P म्हणजे अगदी मजेत! :D<br />
---<br />
<br />
परवा सचिन अन् महेश त्यांच्या बर्थडेची कम्बाइन पार्टी देणार आहेत, आपली तर खाण्याची चंगळ आहे ऐन ख्रिसमसलाच! ;)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-55358222836573360492010-12-22T21:58:00.001+05:302010-12-22T22:06:13.640+05:30स्वार्थी मन!<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
सिग्मंड फ्रॉइडबद्दल हल्ली कुठेही वाचनात आलं की मन हवेत भरकटल्यावाचून रहातच नाही. दिवास्वप्नं म्हणावीत की स्वार्थी विचार, हेच कळत नाही. पूर्वी कधीतरी "ज्युरास्यिक पार्क" हा फालतू पिक्चर बघितला होता, तसाच काहीसा प्रसंग लागोलाग सजवून मला त्यात नायकाची भूमिका मिळते, ही खरे तर आश्चर्याची बाब असावी. पण शेवटी योगायोग म्हणावा की भलतंच दुसरं काही, पण अगदी माझ्या मनासारखंच होतं (स्वप्नस्थ असताना देखील मनाचा माझ्यावर अंकुश असतो, ही मोठी आश्चर्यचकित करणारी बाब!). सगळ्यांचच मन स्वार्थी विचार करतं का, ते ज्याचं आहे, त्याला नेहमीच फायदेशीर असतं की अपायकारक किंवा तसं काही नसतं—प्रश्न असंख्य आहेत, वाट चुकल्याची चुणूक भासते आहे. असं कितीवेळा नरमाईनं घ्यायचं बरं? मन ही आपल्यापासून विभक्त असणारी आणि आपल्यावरच नेहमी प्रभावीपणे स्वार होणारी एखादी दुसरी अदृश्य गोष्ट आहे काय? पर्सनॅलिटी डिसऑर्डरमागचे मुळ आणि हे प्रकरण जोडणारा अंधुक दुवा मला जाणवतोय, तसा तो अस्तित्वात आहे का, की सिग्मंडनंतर या विषयावर कोणी संशोधन केलेलंच नाहीये?<br />
<br />
:)<br />
<br />
---<br />
<br />
आज डीबीएमएसची प्रॅक्टिकल एक्जाम प्लस व्हायवा होता, अनपेक्षित पण सुखावह म्हणता येईल असा प्रकार आज घडला. उद्याच्या जावाच्या व्हायवाची तयारी उद्याच करेन म्हणतो, आता झोपायच्या विचारात आहे.Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-23810430556363374322010-12-21T21:43:00.001+05:302010-12-21T21:48:50.105+05:30सर्दी :(<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
सर्दी, घशाची खवखव या नको असलेल्या दुखण्यांमुळे अगदीच बेहाल आहे. नाक शिंकरुन-शिंकरुन लाल पडलंय, आग होतेय नाकाची! डोकं पण जड होऊन सुन्न झाल्यासारखं वाटतंय. आज प्रॅक्टिकल व्हायवा प्लस डेमो होता, काय हालत झाली असेल माझी कॉलेजमध्ये, मलाच ठाऊक! :(<br />
मम्मीनं रेड लेबलच्या जागी दुसराच चहा-पुडा आणल्यानं यावेळी इम्युन सिस्टीमवर जरा लवकरच अॅटॅक झाला, असं राहून-राहून वाटतंय, असो. ठीक आहे, माझे ऑफस्प्रिंग्ज माझ्या अनुभवांमुळे अगदी तंदरुस्त बनून येतील! ;) फुरफुरत वेळ दवडणं म्हणजे सहनशीलतेच्या पलीकडचं आहे. मी औषधी घेत नसतो, हे त्यात महत्वाचं. सकाळी घशाची खवखव कमी करण्यासाठी नको-नको करत स्ट्रेप्सिल घेतलीच होती, आता आणखीनच वाढलीय. :(<br />
<br />
आता झोपतो...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-2870432484861403692010-12-20T08:01:00.001+05:302010-12-20T08:05:23.663+05:30कुठे शोधिसी...<span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी:</i></span><br />
<br />
रात्री २ ला झोपूनदेखील भल्यापहाटे ४ लाच उठलो, काय माहीत कशामुळे! उठल्यापासून लावलेली पहाटेची भक्तिगीते आत्ता कुठे बंद केली. भैय्या अगदी वेडापिसा झाला होता, 'झोपू दे ना राव' असं त्याचं आरबळणं सुरुच... ख्याव ख्याव, खी खीऽ... :P<br />
<blockquote><i>[...]कुठे शोधिसी रामेश्वर <br />
कुठे शोधिसी काशी,<br />
हृदयातील भगवंत राहीला<br />
हृदयातून उपाशी[...]</i></blockquote>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-4329138046636547122010-12-19T23:59:00.004+05:302010-12-20T01:16:40.065+05:302SMS<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5T-evniQPVOZHl59xOs1Zck6DcKrk3bKKWylX1PpZNtqajClTf37jDBHaCwxsdsfAZ3nNyKtsQpT1gQ-Dx0ItzgodYnpKETZd028tA0OfaB5i1GUsSSbezbquttHMKUdFu3xeGCXZN8/s1600/DSC02648.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5T-evniQPVOZHl59xOs1Zck6DcKrk3bKKWylX1PpZNtqajClTf37jDBHaCwxsdsfAZ3nNyKtsQpT1gQ-Dx0ItzgodYnpKETZd028tA0OfaB5i1GUsSSbezbquttHMKUdFu3xeGCXZN8/s200/DSC02648.JPG" title="click to enlarge" width="130" /></a><span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
<br />
शीर्षकावरुन काय प्रतित होतंय? :P ही चार जणांची नावे, स्नेहा, स्वाती, महेश, सचिन—परीक्षेमुळे या चौघांचे वाढदिवस साजरी करणं असंच रखडलं होतं, पण आज ते करायचंच असं ठरलं (क्रेडिट गोज टू स्नेहल, अॅज आय थिंक सो.). केकवर टाकण्यासाठी वरील नाव मीच सुचवलं होतं! ;)<br />
<a name='more'></a><br />
दौलताबादनजीकचा H2O वॉटर पार्क—हिवाळा असूनही सगळे जण (कृष्णा अन् दिलीप वगळता) पाण्यात मनसोक्त बागडले, उड्या मारल्या, रेन डान्स काय, इत्यादी सर्वकाही अगदी फुल्ल टू धम्माल! शिल्पा देखील शेवटी न राहावून पाण्यात उतरलीच! ;) च्यायला आशुला पोहोता येतं पण अमोल नि मी, नाही जमत आम्हाला! स्वाती तोंडावर पडली, दात तोडून घेतला पोरीनं. प्राजु वरुन आली अन् खाली काय थेट पाण्यात, सचिन अन मी सावरलं होतं तीला. :( अविस्मरणीय दिवस.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-6d5GVNnxs6McvytWFqcViFPyWO9VrEouHvDIgH491-AO0XQQd8GYQTPtp3VZN8ZyK2bIZ45AbI9FyuAwZ4dGgR-6YHlVKcUJvKD3JvtPqKkzmiM2dCg1oEBp4aZAiF7kJmvqy31wMek/s1600/DSC02646.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-6d5GVNnxs6McvytWFqcViFPyWO9VrEouHvDIgH491-AO0XQQd8GYQTPtp3VZN8ZyK2bIZ45AbI9FyuAwZ4dGgR-6YHlVKcUJvKD3JvtPqKkzmiM2dCg1oEBp4aZAiF7kJmvqy31wMek/s640/DSC02646.JPG" title="click to enlarge" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">डावीकडून यल्लो टी-शर्ट घातलेला ऐटीत उभा असलेला मी!</td></tr>
</tbody></table><br />
सचिन अन् महेश कडची पार्टी पोस्टपॉन् झाली, तीन चार दिवसांकरता, ओरल एक्जाम आटोपते तोपर्यंत.<br />
<br />
---<br />
<br />
संध्याकाळी थोडा वेळ दिपक कडे थांबलो, भाऊने ११ वी पासून हातात असलेली माझी सोनाटाची घड्याळ मारली, त्याची तेव्हापासूनच नजर होती. मी कुठे सोडतोय त्याला इतक्या सहजा-सहजी, दुगना लूँगा!<br />
<br />
त्याने नुकतेच खरेदी करुन आणलेले काळे जॅकेट मी ट्राय करुन बघितले, खाली त्याचे फुटूज्:<br />
<br />
<table><tbody>
<tr> <td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv0jmEif_fwwxLS52pUPd7tIxDacxkaBB2IplmUVl4fdj6yEf36sGAHmaSlqeOM0Pgh_G6eNr-dzZyyX9aJwPezYG6orrhacuEokByKzLqHWSw3Xyr0HHOOqPt4vE3I5ZS5XlA3qo_3qE/s1600/DSC02745.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv0jmEif_fwwxLS52pUPd7tIxDacxkaBB2IplmUVl4fdj6yEf36sGAHmaSlqeOM0Pgh_G6eNr-dzZyyX9aJwPezYG6orrhacuEokByKzLqHWSw3Xyr0HHOOqPt4vE3I5ZS5XlA3qo_3qE/s200/DSC02745.JPG" title="click to enlarge" width="200" /></a></div></td> <td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcrUAaBBOOphTT9d31A24nOLAItg0o3ChzIBjJmPxPJtN2t_vldwa9zqUD6crw5Y3YLhD66tBLPBsCZfa2MuoGYTL5dY2xdFNbkquOKiqgEQzAimmOVDl7lhv_Io2YX6qVuBMfXHmXfKQ/s1600/DSC02752.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcrUAaBBOOphTT9d31A24nOLAItg0o3ChzIBjJmPxPJtN2t_vldwa9zqUD6crw5Y3YLhD66tBLPBsCZfa2MuoGYTL5dY2xdFNbkquOKiqgEQzAimmOVDl7lhv_Io2YX6qVuBMfXHmXfKQ/s200/DSC02752.JPG" title="click to enlarge" width="200" /></a></div></td> <td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf9En29NU6gk8oYW4zGvcy_RzHU_ji2gg83ntRaYSF0O7oa7BiD9QgoN_Nr17Gj-YV9Xt670dGvFKWHYR-bkDzrHwZg-h5aLaLO3oHf4DB7zrobKafxERCWHBCImLXqK939yp5rh5qjRA/s1600/DSC02754.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf9En29NU6gk8oYW4zGvcy_RzHU_ji2gg83ntRaYSF0O7oa7BiD9QgoN_Nr17Gj-YV9Xt670dGvFKWHYR-bkDzrHwZg-h5aLaLO3oHf4DB7zrobKafxERCWHBCImLXqK939yp5rh5qjRA/s200/DSC02754.JPG" title="click to enlarge" width="200" /></a></div></td> </tr>
</tbody></table>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-54758132642458180792010-12-18T15:57:00.000+05:302010-12-18T15:57:48.294+05:30अनभिज्ञ<span style="font-size: x-small;"><i>दुपारी:</i></span> <br />
<br />
<br />
सुमारे अर्ध्या तासापासून मी घरात येरझार्या घालतोय, ही बाब लक्षात येऊन देखील आणखी दहा-एक मिनिटं येरझार्या घालण्याचं काम अविरतपणे चालू होतं. विचारचक्रात गर्क असताना मला अगदी कसलेच भान राहत नाही, याची प्रचिती येण्याची ही कितवी वेळ असावी, हे सांगता येणं अवघड आहे. आंतरजालावर एखाद्या पक्ष्याप्रमाणे स्वच्छंद न् मनसोक्त विहार करणं हा तर माझा आवडता छंदच, त्यात आज [<a href="http://www.eanubhav.com/Amita%20Naidu_Katha.htm" target="_blank">हा <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>] किस्सा वाचला आणि डोळे तरारले. बहुधा त्यामुळे सगळं वाचून झाल्यानंतर लगेचच मी खुर्चीवरून उठलो आणि विचारचक्रात मग्न होऊन वरील कृती केली असावी. शेवटी पायांना जाणवणार्या वेदना मस्तकापर्यंत प्रवाहीत झाल्या तेव्हा कुठे स्वतःला आवरून मी खाली बसलो व हे टंकायला सुरुवात केली. असे नेहमी घडणारे प्रसंग बरेचदा अचल असतात, कधी कुठे भरकटवतील, काहीच थांगपत्ता लागत नाही. <br />
<br />
---<br />
<br />
काही तासांपूर्वी कृष्णाचा फोन आला होता, त्याच्या बोलण्यावरून त्याला "<a href="http://diary-vishaltelangre.blogspot.com/2010/12/blog-post_3068.html">ये जो चल रहा है...</a>" प्रकरण त्याच्या थोबाड-पुस्तकावर कळल्याचे समजते. दिलीपदेखील काल तसंच काहीसं बोलत होता.<br />
<br />
---<br />
<br />
थोडा वेळ गाणी ऐकावं म्हणतो.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-82699227522471923872010-12-17T23:02:00.000+05:302010-12-17T23:02:27.577+05:30उपक्रम<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
आज उपक्रमवर रंगलेला आयडी अदलाबदलीचा खेळ रंजक होता<sup>[<a href="http://mr.upakram.org/node/3020">दुवा <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]</sup>, तो एन्जॉय करण्यापलीकडे आणखी काही केल्याचं आठवत नाही. सामान्य व विशेष सापेक्षतावाद आणि पुंजवाद यांच्याबद्दल असलेल्या माहितीत थोडीफार भर पडण्यासारखं पुरेसं वाचन मात्र आज केलं.<br />
<br />
सायंकाळी गाजराचा लज्जतदार हलवा खाल्ला होता, त्याची खमंग चव अजुनही जीव्हेवर आहेच...<br />
<br />
सध्या एखादा पिक्चर पाहण्याचा विचार करीत आहे.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-12335436999721244922010-12-16T23:08:00.002+05:302010-12-16T23:08:41.550+05:30ये जो चल रहा है...<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
अस्वस्थ फील करतोय. काल पेपर संपल्यानंतर सगळ्यांनी पार्किंग मध्ये भेटायचं असं ठरलं होतं. पण का कशामुळे, मी पेपर संपल्यानंतर लगेच कॉलीजमधून बाहेर पडलो आणि कोणाला काहीच न सांगता तसाच घरी आलो. त्यावेळी आणि आता यावेळी सुद्धा कोणाशीच जास्त बोलण्याच्या मनःस्थितीत मी नव्हतो आणि नाहीये. का कोण जाणे, पण हा विचित्र बदल माझ्यात का घडून यावा, बहुतेक वेळा कारण—'एकटे पडल्याची भावना' एवढंच असतं. त्यावर तोडगा म्हणजे दृष्टीकोनात सकारात्मकता आणणं—ह्या गोष्टीचंच मला सर्वांत जास्त जीवावर येतं. आज कृष्णा, दिलीप, अमोल, आशु, स्नेहल यांचे फोन, मेसेजेस येऊन गेले, पण मी ना ते रीसीव्ह केले ना ही त्यांना उत्तरे पाठवली. एखाद्या अपराध्यासारखे विक्षिप्त जगणे कसे असते, अगदी तसेच जगत असल्यासारखा मला राहून-राहून भास होतोय. गुन्हा तसा मी काहीच केलेला नाहीये, एक तर त्यांच्यामधील कोणी मला एकाकी पाडण्याचे कृत्य करीत असावे म्हणा किंवा मीच त्या सगळ्यांपासून स्वतःहून दूर होत आहे. विचारांचा येथे काही संबंध नाही, जे डोळ्यांनी उघड आहे, त्याच्यावरच विश्वास ठेऊन मी जीवन व्यतीत करतोय नि करेन. हे चूक असुनसुद्धा विलगतेच्या मार्गाकडे मी अनैच्छिकपणे ओढला जातोय, पण असं असूनही मला काहीच संवेदना जाणवत नाहीये की ज्यामुळे मला कसल्याही प्रकारचे दुःख वा तसा काहीसा मानसिक त्रास होईल म्हणून. प्रकाशमय खोलीतून दूरवर असणार्या दुसर्या एका प्रकाशमय बिंदूकडे कित्येक अंधार्या खोल्यांतून प्रवास करण्याचा मी निर्धार पक्का कधी केला, याचे मला स्मरण नाही. पण जे काय घडतंय ते सर्व काही आता डोक्याच्या वरचा खेळ झालाय असं वाटतंय. चालू द्यावं म्हणतोय, बघूयात कुठे व किती तीव्रतेचे दणके बसतात ते.<br />
<br />
आजच्या दिवसाबद्दल सांगायचं झालं तर काही विशिष्ट नाही, उपक्रमवर '<a href="http://mr.upakram.org/node/3014" target="_blank">प्रतिकर्षित करणारे गुरुत्व नसते काय? <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>' हा चर्चा प्रस्ताव टाकला. बरीच कामं आहेत क्यु मध्ये, पण त्यांना हातात घेण्याची देखील मी तसदी घेत नाही म्हणजे नवलच.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-69323402453815629792010-12-16T18:29:00.002+05:302010-12-16T18:34:36.016+05:30'मराठी मंडळी'वर लेखन करण्यासाठी निमंत्रण<img align="left" alt="mm_logo.png" src="http://www.marathimandali.com/wp-content/themes/eNews/images/mm-150x150.jpg" />केवळ काही महिन्यांपूर्वीच खास मराठी ब्लॉगर्सच्या आग्रहास्तव चालू करण्यात आलेले 'मराठी मंडळी' हे संकेतस्थळ अगदी थोड्या कालावधीतच आंतरजालावर लोकप्रिय झाले. सुंदर, विलोभनीय व साजेसा लेआउट, विविध विषयांशी अनुसरून संपादकांनी लिहिलेले अविशिष्ट लेख, तांत्रिक अडचणी मांडण्याकरता व त्यांचे निरसन होण्याकरता सर्वांसाठी बनवले गेलेले [<a href="http://www.marathimandali.com/forum" target="_blank">चर्चासत्र <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>], चर्चासत्रावरील नोंदणीकृत सदस्यांचे ब्लॉग्ज् [<a href="http://marathimandali.com/bloggers/" target="_blank">मराठी मंडळी ब्लॉगर्स <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>] वर जोडण्यासाठी असलेली सुविधा या व इतर अनेक सुविधांमुळे 'मराठी मंडळी' ला आंतरजालावर मोठा वाचकवर्ग लाभला.<br />
<br />
काही दिवसांपासून प्रशासक मंडळातील काही सदस्यांना असे वाटत होते की सर्वसामान्य वाचकांना देखील 'मराठी मंडळी'वर लेखक म्हणून सदस्यता घेता यावी व त्यांना त्यांचे लेखन प्रदर्शित करता येण्याची सुविधा उपलब्ध असावी. सर्वांशी चर्चा-विनिमय करुन ही सुविधा उपलब्ध व्हावी यासाठी सकारात्मकपणे होकार मिळाला. ह्याच निर्णयाची लोकांना माहिती व्हावी या उद्देशाने हा लेख लिहिला आहे. आंतरजालावरील सर्वांना 'मराठी मंडळी' लेखन करण्यास निमंत्रित करीत आहे.<br />
<br />
आपल्याला जर मराठी मंडळीवर लेखन करण्याची इच्छा असेल आणि म्हणूनच 'मराठी मंडळी'वर लेखक होण्यासाठी नोंदणी सुविधा उपलब्ध व्हावी, असे वाटत असेल, तर [<a href="http://www.marathimandali.com/2010/12/16/%E0%A4%AE%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%A0%E0%A5%80-%E0%A4%AE%E0%A4%82%E0%A4%A1%E0%A4%B3%E0%A5%80%E0%A4%B5%E0%A4%B0-%E0%A4%B2%E0%A5%87%E0%A4%96%E0%A4%A8-%E0%A4%95%E0%A4%B0%E0%A4%A3%E0%A5%8D%E0%A4%AF/" target="_blank" title="‘मराठी मंडळी’वर लेखन करण्यासाठी निमंत्रण">ह्या मुळ लेखावर <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>] प्रतिसाद नोंदवून तसे कळवावे. आपल्यासारख्याच इतर वाचकांच्या प्रतिसादांवर विचार-विनिमय करुन ही सुविधा दिनांक <b>१ जानेवारी, २०११</b> पासून उपलब्ध करुन देण्यात येईल!Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-26337044660424188912010-12-15T23:21:00.001+05:302010-12-15T23:29:53.111+05:30एक्जाम ओव्हर!<span style="font-size: x-small;"><i> रात्री:</i></span> <br />
<br />
आज परीक्षा संपली, हुश्शऽऽ!!!<br />
डीबीएमएसचा पेपर होता, सोपा... च्यायला पण बॅक राहिलेला एक पेपर या वेळी सुद्धा निघणार नाही, गोल्डनवर नेतो की काय, बहुदा ते नक्कीच! :(<br />
<br />
असो. सुट्टीसाठी काहीच प्लॅन केलेला नाही. अर्ध्यावर वाचन सोडलेली पुस्तके, पुष्पराज दादाने दिलेल्या लिनक्स सीबीटीज्, स्पेस एक्प्लोरेशनबद्दलच्या बीबीसीच्या दहा-एक जीबीच्या व्हिडिओ डॉक्युमेण्ट्रीज्, फिजीक्सची बरीचशी इ-पुस्तके इत्यादी इत्यादी... बरंच आहे, अगदी टाइट शेड्युल! टाइम मिलना मुश्किल है!<br />
<br />
आत्ताच फाइनमनचे लेक्चर्स (इ-पुस्तके) डाउनलोड केले<sup>[<a href="http://student.fizika.org/~jsisko/Knjige/Opca%20Fizika/Feynman%20Lectures%20on%20Physics/" target="_blank">येथून <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]</sup>. वाचण्यासाठी क्युमध्ये लावलेत, वाचेन नंतर! ;)<br />
<br />
डोळ्यांमध्ये झोप मावत नाहीये, त्यांची आज्ञा मानून झोपतो आता!Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-55403755890871578562010-12-12T11:47:00.000+05:302010-12-12T11:47:28.457+05:30थंडी वाढलीय!<span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी:</i></span><br />
<br />
खूप थंडी आहे आज<sup>[<a href="http://twitter.com/suruwat/statuses/13825027606585345" target="_blank" title="काही वेळापूर्वी ट्विटरवर मी नोंदवलेले अद्यतन">१ <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>]</sup>, मार्गशीर्षच्या उत्तरार्धात असह्य वाटणारी पुर्वी गावाकडं असतानाची प्रचंड थंडी इकडे औरंगाबादेत कधीच जाणवली नाही, शहरात वास्तव्य करत असताना हा असा खुळचट विचार डोक्यात येणं म्हणजे हास्यास्पदच आहे! ;) दुपारचे बारा वाजताहेत, छानपैकी ऊन पडलंय, पण हुडहुडी भरल्यासारखं राहून-राहून वाटतंय; चांगली जाडजूड रग अंगावर घेऊन मस्त झोप काढण्यासारखा विचार जरी डोक्यात डोकावला असला तरी मी तसं करणार नाही—कारण मला दिवसा झोप घेण्याची सवयही नाही, आणि मला ते पटतसुद्धा नाही! गच्चीवर जाऊन आलो जेवण केल्या-केल्या, चहूबाजूंना धुकं होतं की धूर हे सांगणं जरा कठिण आहे, पण चलता है! मस्तपैकी पंधरा-एक मिनिटं स्वैर विहार केला, मजा येते थंडीमध्ये मध्यान्हाच्या सुमारास ऊन्हात बागडतांना, एक विलक्षण आनंदच मिळतो की...! आज रविवार आहे तर, सालं आमचा सकाळ आत्ता आलाय, च्यायला! "सप्तरंग"ची ती तेवढी वाट मी पाहतो दर रविवारी, का कोण जाणे! ;) <br />
<br />
असो, आता अभ्यासाकडे लक्ष द्यावं म्हणतो. उद्या 'जावा'चा पेपर आहे, त्यानंतर 'डेटाबेस मॅनेजमेण्ट सिस्टीम'चा-१५ डिसेंबरला; मग काय—सुट्ट्याच आहेत! :P<br />
<br />
अरे हो, काल रात्री एक नाही, दोन नाही तर सलग तीन पिक्चर पाहिले! :P 'पेइचेक', 'गन्स ऑफ नेव्हॅरॉन', 'दि सम ऑफ ऑल राँग्ज्' हे तीन हॉलिवूडपट. परीक्षा झाल्यानंतर यांची थोडक्यात समीक्षा मांडण्याचा प्रयत्न करेन.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-7509062747541207942010-12-10T21:35:00.001+05:302010-12-10T22:28:54.198+05:30सोचता हूँ की...<span style="font-size: x-small;"><i>रात्री:</i></span> <br />
<br />
एक दिवस शिल्लकची सुट्टी असल्याकारणाने आजचा दिवस छानपैकी युटिलाइज केला. कित्येक दिवसांपासून एखादा मस्त फोटोब्लॉग बनवावा, असं नेहमी वाटायचं, आज ती इच्छा माझी मीच पूर्ण केली. फोटोब्लॉगचं काम अगदी शेवटच्या टप्प्यांत आहे, परीक्षा संपल्यानंतर राहिलेलं काम उरकून लगेच तो प्रदर्शित करेन. सध्या तो [<a href="http://photoblog-vishaltelangre.blogspot.com/" target="_blank" title="फोटोब्लॉगकडे...">येथे <img src="https://sites.google.com/site/vishaltelangrecom/blogstore/extlink.png" /></a>] बघण्यासाठी उपलब्ध आहे.<br />
<br />
बाकी म्हणावं तितकं काही काम नाही झालं आज. हं,<code> hping3</code> वापरुन एखाद्या लक्ष्यित होस्टला सेकंदाला १० किंवा जास्त रीक्वेस्ट्स पाठवून त्याला गांगरुन टाकण्याचा यशस्वी प्रयत्न मात्र केला. <span style="color: #cccccc;">टार्गेट काय असणार, युनिव्हर्सिटीची वेबसाइट! ;) बरं तरी मी हे करत असताना तिकडून तीच वेबसाइट उघडताना कोणाला शंका आली नसावी की, सालं हे "</span><i style="color: #cccccc; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">The connection has timed out: The server at http://bamua.digitaluniversity.ac/ is taking too long to respond.</i><span style="color: #cccccc;">" कशामुळे येतंय ते, </span><u><span style="color: #cccccc;" title="Denial of Service">DoS</span></u><span style="color: #cccccc;"> अॅटॅक तर नाही?</span><br />
<br />
:P<br />
<br />
एनिवे मी जरी कधीच कसल्याही गोष्टीचं टेन्शन घेत नसलो तरी यावेळी साहजिकच थोडं का होईना पण दडपण आहेच. पिच्चर पहावा का आज??? ह्म्म... दि इटालियन जॉब आहे, बघूनच घ्यावा म्हणतो, उगाच टेन्शन नको, काय! :PUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1557304988436513352.post-57691707633532359742010-12-09T11:10:00.000+05:302010-12-09T11:10:52.608+05:30परीक्षा-परीक्षा<span style="font-size: x-small;"><i>सकाळी:</i></span> <br />
<br />
रात्री उशीरापर्यंत जागरण झालं, त्यामुळे सकाळी जरा उशीराच उठलो आज. डोळ्यांत जळजळ जाणवतेय जरा. काही वेळात इ-बिझिनेस डेव्हलपमेण्टचा पेपर आहे. सांगायचंच झालं तर ५% सुद्धा अभ्यास झालेला नाहीये, असो. सिलॅबस वरुन अखेरची नजर फिरवतोय. कन्सेप्ट्स थोडक्यात समजावून घेण्यासाठी इंटरनेटच चांगला पर्याय वाटतो, हेन्स् व्हाय अॅम युजिंग इट राइट नाउ...Unknownnoreply@blogger.com0