रात्री:

सिग्मंड फ्रॉइडबद्दल हल्ली कुठेही वाचनात आलं की मन हवेत भरकटल्यावाचून रहातच नाही. दिवास्वप्नं म्हणावीत की स्वार्थी विचार, हेच कळत नाही. पूर्वी कधीतरी "ज्युरास्यिक पार्क" हा फालतू पिक्चर बघितला होता, तसाच काहीसा प्रसंग लागोलाग सजवून मला त्यात नायकाची भूमिका मिळते, ही खरे तर आश्चर्याची बाब असावी. पण शेवटी योगायोग म्हणावा की भलतंच दुसरं काही, पण अगदी माझ्या मनासारखंच होतं (स्वप्नस्थ असताना देखील मनाचा माझ्यावर अंकुश असतो, ही मोठी आश्चर्यचकित करणारी बाब!). सगळ्यांचच मन स्वार्थी विचार करतं का, ते ज्याचं आहे, त्याला नेहमीच फायदेशीर असतं की अपायकारक किंवा तसं काही नसतं—प्रश्न असंख्य आहेत, वाट चुकल्याची चुणूक भासते आहे. असं कितीवेळा नरमाईनं घ्यायचं बरं? मन ही आपल्यापासून विभक्त असणारी आणि आपल्यावरच नेहमी प्रभावीपणे स्वार होणारी एखादी दुसरी अदृश्य गोष्ट आहे काय? पर्सनॅलिटी डिसऑर्डरमागचे मुळ आणि हे प्रकरण जोडणारा अंधुक दुवा मला जाणवतोय, तसा तो अस्तित्वात आहे का, की सिग्मंडनंतर या विषयावर कोणी संशोधन केलेलंच नाहीये?

:)

---

आज डीबीएमएसची प्रॅक्टिकल एक्जाम प्लस व्हायवा होता, अनपेक्षित पण सुखावह म्हणता येईल असा प्रकार आज घडला. उद्याच्या जावाच्या व्हायवाची तयारी उद्याच करेन म्हणतो, आता झोपायच्या विचारात आहे.